In de Beierse Vooralpen ligt een berg waarvan je alleen de top bereikt, als je bereid bent om te klimmen en te klauteren. Want hoewel de top van de Aiplspitz onder de 2.000 meter ligt, is de klim naar de top alles behalve makkelijk. Vind je het echter leuk om tijdens de weg naar boven wat uitdaging te zoeken? Dan is deze top zeker iets voor jou.
Milieuvriendelijk op pad
Voor de beklimming van de Aiplspitz moet je in het Duitse Beieren zijn, om precies te zijn in het Mangfallgebergte. Deze bergketen is onderdeel van de Beierse Vooralpen en strekt zich uit van Oberaudorf tot aan Garmisch-Partenkirchen. De Aiplspitz ligt iets ten zuiden van de Schliersee. Als je het dal naar Bayrischzell inrijdt kun je hem bijna niet missen.
Voor onze tour vandaag nemen we de trein vanuit München. Milieuvriendelijk en relaxt. We nemen de Bayrische Oberlandbahn richting Bayrischzell en stappen uit bij het kleine plaatsje Hammer. Vanaf daar steken we de provinciale weg richting Bayrischzell over en lopen zo de natuur in. Onze tocht is begonnen.
Op naar de top van de Aiplspitz
Onze tocht loopt het eerste gedeelte door de dichte bossen van het Mangfallgebergte. Het gaat over breed pad, totdat deze ophoudt en we over smal pad verder moeten. Het gaat nu steil omhoog en al zigzaggend banen we ons een weg naar de graat van de Aiplspitz.
Eenmaal op de graat zien we dat het pad nog wat steiler en moeilijker wordt. Dat is niet verrassend, want in het dal werden we al gewaarschuwd voor de lastige passage net onder aan de top. Alpine ervaring is vereist. De passages zijn dan ook lastig, maar niet onoverkomelijk voor bergwandelaars met ervaring. Zolang je weet wat je doet en een goede techniek aan de dag legt, moet de beklimming geen probleem zijn.
Prachtig uitzicht op de top van de Aiplspitz
Op de top van de Aiplspitz is het goed toeven. Het 360 graden uitzicht is absoluut de moeite waard. Zo kun je bij helder weer de Beierse hoofdstad München zien liggen. Richting het noordwesten heb je een prachtig uitzicht op één van de bekendste bergen van de Beierse Vooralpen: de Wendelstein, die overigens heel gemakkelijk met een kabelbaan te bereiken is.
De luxe van een kabelbaan ontbreekt bij ons op de top, maar dat is niet erg. Het voordeel van reizen met het OV is dat je niet naar het beginpunt hoeft terug te wandelen. Wij kiezen er daarom voor om naar Geitau terug te wandelen, een schilderachtig plaatsje net onder Bayrischzell. Nadat we de lastige graad naar beneden klauteren, vervolgen we onze weg al snel over breed pad. Fluitend lopen we de route uit.
Het gemoedelijke leven in Geitau
Eenmaal aangekomen in Geitau komen we erachter dat onze trein pas over een uur gaat. En hoewel we ons hier in de stad misschien over zouden opwinden, vinden we dat nu helemaal niet erg. Geitau ademt gemoedelijkheid, en op het terras van Postgasthof Rote Wand, met de koeienbellen op de achtergrond, wachten we in alle rust tot de trein terug naar München arriveerd.
Een geslaagde dag komt zo ten einde. We gingen milieuvriendelijk op pad en hebben er een prachtige hike op zitten. Terug in de trein zien we hoe we de Beierse Alpen weer langzaam achter ons laten. Voor we het weten staan we weer in de hectische stad, met alleen nog de herinnering aan een prachtige dag.
Wandelen naar de Schinder
Deze prachtige wandeling in de buurt van de Aiplspitz is ook zeer de moeite waard.
