Het idee om de Alpen te voet van noord naar zuid te doorkruisen stond al langer op mijn lijstje. Niet omdat ik zo graag zou willen zeggen dat ik de hele alpenketen ben overgestoken, maar meer omdat het avontuur mij zo aantrekt. Een maand lang in de bergen zijn, slapen op afgelegen plekken en alleen maar bezig zijn met de essentiële dingen in het leven, dat leek me wel wat. Met een minimale voorbereiding, en zonder ook maar een enkele berghut van tevoren gereserveerd te hebben, trok ik er begin deze zomer op uit. Mijn alpenovertocht werd een avontuur om nooit te vergeten.
Van Benediktbeuern naar Bassano del Grappa: een grensoverschrijdende alpenovertocht
De bergen zijn mijn thuis. Al tientallen jaren kom ik in de Alpen, waarvan de laatste jaren met enige regelmaat. In het zuiden van Duitsland wonen heeft zo zijn voordelen. Ik heb er inmiddels dan ook al menig meerdaagse tocht opzitten, die ik van tevoren altijd goed plande. De hutten reserveerde ik bijvoorbeeld altijd van tevoren, zodat ik zeker wist dat ik een slaapplek had.
Maar hoe plan je een tocht van 450 kilometer, waarbij je de alpenketen van noord naar zuid oversteekt? En hoe zorg je ervoor dat je flexibel blijft en je tocht kunt omplannen bij onvoorziene omstandigheden? Het antwoord is vrij simpel: de controle loslaten en in zekere mate ongepland op stap gaan. Dat klinkt makkelijker dan het lijkt, want voor iemand die graag de controle houdt is het meewaaien met de onvoorspelbare wind die door de Alpen blaast best wel even wennen. Gelukkig ga ik niet helemaal zonder planning op stap, want ik heb namelijk wel een route uitgestippeld en daarop alle berghutten gemarkeerd. Verder heb ik een trekkerstentje aangeschaft plus een slaapzak en isolatiemat, zodat ik een alternatief heb als de berghutten vol zitten.
- Een prachtige alpenovertocht van een maand die door de Duitse, Oostenrijkse en Italiaanse Alpen voert.
- Startpunt van deze route in het Duitse Benediktbeuern, eindpunt in het Italiaanse Bassano del Grappa.
- Overnachten in berghutten. Voor deze tocht had ik echter ook een klein tentje mee. In het dal sliep ik vaak op campings. Ook heb ik een aantal keer in een bivak geslapen.
- Zware tocht met een groot aantal lastige passages. Een goede conditie, bergervaring en tredzekerheid zijn voor het lopen van deze route een vereiste. Enkele lastige passages kunnen echter worden omzeild. Ga je vroeg in de zomer, dan moet je tevens rekening houden met sneeuwvelden in de hoger gelegen gebieden.
Goed voorbereid de bergen in? Met deze tips kun je veilig en zorgeloos beginnen aan je meerdaagse bergavontuur. Neem ook een kijkje naar deze complete paklijst, zodat je niets vergeet tijdens het inpakken.
Te voet de Alpen over: een wisselvallige start in Duitsland en Oostenrijk
Na een minimale voorbereiding, bestaande uit een aantal bergwandelingen en de aanschaf van enkele benodigdheden, vind ik mijzelf op 26 juni 2024 terug in Benediktbeuern. Dit pittoreske plaatsje aan de noordelijke rand van de Alpen vormt het startpunt van mijn alpenovertocht. Ik hoop ongeveer een maand later in Verona aan te komen. Alsof het zo heeft moeten zijn, begint het zodra ik uit de trein stap te regenen. Her en der rommelt het. Er hangt onweer in de lucht.
Deze eerste etappe, op weg naar de Tutzinger Hütte, vormt het startpunt van een wisselvallige eerste anderhalve week. De weergoden trekken alles uit de kast om het leven van de wandelaar wat uitdagender te maken. Het is de ideale manier om iedere vorm van planning en voorbereiding los te laten. Zodoende trotseer ik regen, schuil voor onweer, loop urenlang door de verzengende hitte en wordt wakker met sneeuwval, terwijl het landschap iedere dag verandert. De groene Beierse Vooralpen gaan al snel over in het ruige Karwendel, mijn lievelingsgebergte in de noordelijke Alpen, die ik na enkele dagen alweer inruil voor de machtige drieduizenders van de Tuxer Alpen. Mijn tocht heb ik dan al meerdere keren moeten omplannen vanwege het grillige weer.
Via de Tuxer Alpen naar Italië
Saai is het geen moment terwijl ik te voet de Alpen doorkruis, en voordat ik er erg in heb steek ik bij het Pfitscher Joch de grens met Italië al over. Ik ben slechts anderhalve week aan het lopen, maar heb inmiddels al zoveel gezien en beleefd. Begeleid wordt ik tijdens mijn reis door een keur van onbekende mede wandelaars, die bijna spontaan lijken op te duiken en mijn alpenovertocht kleur geven. Er is niets leukers dan ’s avonds in de hut met gelijkgestemden de dag door te nemen, plannen te maken voor de volgende dag en het over van alles en nog wat te hebben.
In Italië schijnt de zon, de hoge besneeuwde bergpassen verdwijnen en de Dolomieten komen langzaam binnen handbereik. Ik wijk wat af van mijn route en slaap achtereenvolgens in een bivak, op een prachtige boerderij en met mijn tentje op de camping. Na het Pustertal doorkruis ik de prachtige Rodenecker en Lüsner Alm en krijg de Dolomieten dan eindelijk in het vizier: twee dagen lang loop ik langs groene alpenweides met de machtige Peitlerkofel op de achtergrond.
De Dolomieten: hoogtepunt van mijn alpenovertocht
Ieder gebergte heeft zo zijn charme. Vooral de voor mij nog onbekende plekken waren vaak vele malen mooier dan gedacht. Toch kan geen enkel gebergte op tegen de Dolomieten, die met zijn ruigheid en bijzondere plekken ieder ander gebergte naar de kroon steekt. Hier begin ik aan een lange omzwerving die twee weken in beslag neemt. Langs de prachtige Geislerspitzen en dwars door natuurpark Puez-Geisler. Vervolgens via de zeer teleurstellende Seiser Alm door natuurpark Rosengarten waar de Torri del Vajolet een verpletterende indruk op mij achterlieten.
Mijn einddoel Verona is dan allang uit zicht. Hoewel ik het op het begin nog wat lastig vond om ongepland op reis te gaan, heb ik het inmiddels omarmd. Zo loop ik steeds verder naar het zuidoosten, waar Pale di San Martino en de Dolomiti Bellunesi een onuitwisbare indruk op mij achterlaten. Hoe zuidelijker je komt, des te rustiger worden de wandelpaden. De massa’s verdwijnen, maar het landschap blijft tot ver in het zuiden spectaculair. Ook mijn mede wandelaars dunnen langzaam uit. Twee dagen voor het onvermijdelijke einde ga ik voor het eerst tijdens mijn alpenovertocht alleen verder en neem afscheid van mijn laatste metgezel.
Zo laat ik de bergen na bijna vier weken achter me en ga verder door het dal. De Ponte Vecchio in Bassano del Grappa is mijn nieuwe eindpunt. Bezweet maar voldaan kom ik aan. Een aantal kilo’s lichter door de inspanning, maar verrijkt door een onvergetelijk avontuur dat ik voor geen goud had willen missen.
Te voet de Alpen over: wat deze alpenovertocht mij heeft gebracht
Benieuwd wat ik zo geleerd heb van het te voet de Alpen doorkruisen? Hieronder vind je de belangrijkste lessen die ik tijdens deze tocht heb mogen leren.
- Het leerde mij om controle los te laten: het was even wennen, maar na een aantal dagen vond ik het heerlijk. Zonder gedetailleerde planning op stap gaan geeft je niet alleen vrijheid, maar ook enorm veel flexibiliteit.
- Ik leerde ontzettend veel aardige mensen kennen: ik ging er eigenlijk vanuit dat ik tijdens mijn alpenovertocht veel alleen zou zijn, maar het tegendeel bleek waar. Van begin tot eind trok ik op met ontzettend aardige en vriendelijke mensen, die mijn alpenovertocht kleur gaven.
- Het bracht me ontzettend veel rust: wandelen, in de natuur zijn en alleen met essentiële dingen bezig zijn. Zelden heb ik zoveel innerlijke rust mogen ervaren als tijdens deze alpenovertocht.
Ontdek meer mooie lange afstandswandelingen in de bergen
Ben je op zoek naar meer mooie meerdaagse wandeltochten? Neem dan vooral eens een kijkje naar de volgende artikelen.
- Zes dagen wandelen over de Westweg in het Zwarte Woud
- Dwars door de Beierse Alpen tijdens het lopen van de Maximiliansweg
Wandelen over de Via Alpina
Een prachtig meerdaagse avontuur in de bergen van Italië naar Slovenië.
Veelgestelde vragen over een alpenovertocht te voet
Zie jij een alpenovertocht ook wel zitten? De onderstaande veelgestelde vragen helpen je verder op weg bij het plannen van een vergelijkbare tour en zorgen ervoor dat je goed voorbereid op pad kunt.
Een alpenovertocht loop je het beste in de zomermaanden. Om de ergste drukte voor te zijn, koos ik ervoor om eind juni al op pad te gaan. In deze periode zul je echter nog rekening moeten houden met sneeuwvelden. Ga je in augustus, dan is de kans op sneeuwvelden kleiner, maar dan zijn de berghutten over het algemeen voller.
Alpenovertochten zijn er in verschillende soorten en maten. Wil je echter een vergelijkbare tour plannen, dan is een goede conditie, voldoende bergervaring en tredzekerheid een absolute must.
Zoals ik eerder al aangaf heb ik van tevoren niks gereserveerd. Vaak liep ik gewoon naar de volgende berghut en vroeg ter plaatse of er nog plek was. Dit lukte 90 procent van de tijd. In de weekenden probeerde ik altijd een aantal dagen van tevoren alvast een plekje te reserveren, omdat het dan over het algemeen drukker is in de bergen.
